دیالوگ

دیالوگ

کامبیز رستگار
دیالوگ

دیالوگ

کامبیز رستگار

گلدونِ شمعدونی

تنهایی که طولانی میشه معیار دوست داشتن آدما هم عوض میشه...!
یهو میبینی اون آدم,
گلدونِ شمعدونی گوشه اتاقشو,
با کل دنیا هم عوض نمیکنه...!


سکوت

تمام خانه سکوت و تمام شهر, صداست
از این سکوت گریزان, از آن صدا بیزار...!

دو چیز

تنها دو چیز
از رنجهایت می رَهاند;
عشقی بناهنگام
یا مرگی بهنگام...!

بى عشق سر مکن

کارى ندارم که کجایى
چه میکنى
بى عشق سر مکن
که دلت پیر مى شود...!


خواب

قبلا از خواب دیدن میترسیدم
اما الان دیگه نه
چون هر چقدر هم خواب بدی ببینم
وقتی بیدار میشم از اونم بدتره

خوشبختی

خوشبختی
از نگاه هر کسی
معنای متفاوتی دارد
امـــا
از نظر من
آدم هایی خوشبخت اند که
عشـــق
به موقع به سراغشان بیاید

چیزهایی که نداشته ام

 همیشه چیزهایی که نداشته ام را
بسیار دوست داشته ام!

همچون تو
که بسیار دوری,
که بسیار ندارم ات...!