دیالوگ

دیالوگ

کامبیز رستگار
دیالوگ

دیالوگ

کامبیز رستگار

ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ


ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ
ﭼﻮﻧﺎﻥ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﺗﺎﺭﯾﮏ
ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻣﻦ
ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ
ﺍﮔﺮ ﮔﯿﺎﻫﯽ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺑﺎﺯ
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ
ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﻭ ﻋﺸﻘﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﺩﺭ ﺑﺪﻧﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ، ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ؟
ﯾﺎ ﭼﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ - ﺩﺭ ﮐﺠﺎ؟
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﯽ ﻋﻘﺪﻩ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ .
ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺰﺩﯾﮑﯿﻢ
ﺑﻪ ﻗﺪﺭﯼ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ
ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﻗﺪﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻦ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ
ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ .

نظرات 1 + ارسال نظر
رد پا یکشنبه 9 آبان 1395 ساعت 23:57 http://www.radepayeshaar.blogsky.com

خیلی شعر قشنگی بود واقعا

گفته بودی که چرا محو تماشای منی
انچنان محو که حتی مژه بر هم نزنی

مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز چشم تو به فدر مژه بر هم زدنی

سپاس

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد