هستی آدمیزاد در نهایت یک راهپیمایی سخت و انفرادی است که برندهاش نه آدم تیزپاست و نه آدم شجاع یا حتی آدم مریض و وامانده بلکه آن کسی است که تصوری از عظمت احتمالی خودش دارد و آنقدر دلیر است که به خاطر آن عظمت زندگی کند.