چشم های بسته، بازترند
و پلک، پرده ای ست
که منظره را عمیق تر می کند
بگذار رودخانه از تو بگذرد
و سنگ هاش در خستگی ات ته نشین شوند
بگذار بخشی زنده از مرگ باشی
و ریشه ها به اعماقت اعتماد کنند
جنگل،
تنها یک درخت است
که در هزاران شکل
از خاک گریخته است
گروس عبدالملکیان
سهشنبه 20 مرداد 1394 ساعت 14:50
سلام
این شعر برای گروس عبدالملکیان هستش لطفا اصلاح کننید
ممنونم ، حتما اصلاح میشه
باسلام
این شعر متعلق به گروس عبدالملکیان مى باشد و از مجموعه ى "پذیرفتن" ایشان است.
لطفا اصلاح بفرمایید
با تشکر
با سپاس
اصلاح شد